YANGIN

Akşamın kızıllığı yerini yavaşça karanlığa terk ederken, ormanın en yüksek noktalarından bir duman yükseliyordu. Bu dumanla birlikte kıpkızıl bir ateş...

Yangını gören köylüler çok korktular, şaşkına döndüler, sonra da bağırışmaya başladılar.

"Yangın vaaar!... Orman yanıyooor!."

Köyde tam bir panik vardı. Çığlık çığlığa sesler, yıldırım gibi koşuşmalar...

Bu sesleri Muhsin Bey de duymuştu. Okulun lojmanından zor attı kendini dışarıya... O. emekli bir orman mühendisiydi. Kızı Zübeyde Hanım da bu güzelim orman köyünde öğretmenlik yapıyordu.

Muhsin Bey, önce, gelen seslere çevirdi yönünü, sonra ormana:

— Eyvah! dedi, bu yangın bir tepe yangını...

Tepe yangınlarında, çam ağaçlarının tepelerinde tutuşan kozalaklar, rüzgârlı havalarda ateşlerini başka alanlara taşıyabilirlerdi.

Köy, hemen ormanın dibine kurulmuştu. Muhsin Beyin en korktuğu şey esen rüzgârdı.

— Bu rüzgâr az sonra hızını artırırsa, bu köylülerin durumları nasıl olur? diyordu.

Bütün evler yanabilirdi. Hatta bütün hayvanlar bile...

Yine sesler:

"Yangın vaaar!. Orman yanıyooor!..."

Köylülerin bağırıp çağırmalarına, korku veren çığlıklarına hayvanlar da katılıyorlardı. Köpekler, ulumaya ve acı acı havlamaya başladılar Koyunlar ağıllarından çıkmış, meleyerek birbirlerine sokuluyorlardı. Ateş korkusu onları da sarmıştı.

Küçük çocuklar, yalım yalım gelen kızıl ateşi görünce korkudan annelerine sarılıp çığlıkları koparıyorlardı.

Kuzeyden esen rüzgâr, alevlerden aldığı sıcaklığı köylülerin yüzlerine üfürüyordu. Bu sıcak rüzgâr, insanı bunaltıyordu. "Yangın gerçekten çok korkunçtu.

dangın haberini alan söndürme ekipleri, kısa bir süre sonra olay yerine geldiler. Hemen yangına müdahale ettiler. Köylüler ve askerler de söndürme çalışmalarına katıldılar.

Uzun süren çabalar sonunda yangın söndürüldü. Ancak dağın o yemyeşil tepesinden geriye kapkara ağaç iskeletleri kaldı.

Rahmi ÖZEN

Bir Damla Su