KİMYACI OLMAYA NASIL KARAR VERDİM?

Ünlü bir kimyacı, çocukluk anılarını şöyle anlatıyor:

Aklım ermeye başlayınca, beni en çok düşündüren konu, ileride hangi mesleğe atılacağım olmuştu. Babam inşaatçıydı. İçimde ilk kez inşaatçı olma isteği uyandı. İnşaatlara gider, dülgerleri iş başında seyrederdim. Dülgerlik de hoşuma gitmeye başlamıştı. Dülger olayım, diyordum. İnşaatları gezerken başka şeyler de ilgimi çekti. Özellikle makinelere çok hayran kaldım. Makineleri mühendisler yapıyordu. Artık gözümde en değerli meslek mühendislikti. Merakımı gidermek için ele geçirdiğim bir kitabı elimden bırakmaz oldum. Bu eski mühendislik kitabı ilk buharlı makineleri anlatıyordu. Ben de bir makine yapmaya çalıştım. Plânlarını bitirdim. Daha öteye geçemedim. Elimde araç yoktu.

Oldum olası resim çizmeye bayılırdım. Bazen plân kopya ederdim. Bu ufak tefek yardımlar babamın çok hoşuna giderdi. O da benim mimar olmamı istiyordu.

Bir ara resim yapmaya merak sardım. Artık ressam olmayı düşünüyordum. Merak sardığım her işte canla başla çalışıyordum. Bir şeyler öğrenmeye, kendimi eğitmeye uğraşıyordum. O günlerde edindiğim bilgilerin daha sonra bana çok faydası oldu.

On iki on üç yaşlarındayken bir arkadaşım yaptığı kimya deneylerini gösterdi. Birtakım sıvıları birbirine katınca çeşitli renk ve şekillerde kristaller meydana geliyordu.

Maddelerin akıllara durgunluk veren gücünü gözlerimle görmek, sonsuz bir şaşkınlık, hayranlık uyandırdı bende. Hemen o zamana kadarki çalışmalarımın hiçbirinde rastlayamadığım bir şeyler bulacağımı anladım.

Artık kararım kesindi. Kimyager olacaktım. Derhâl şişeler, birtakım kimyasal maddelerle ufak çapta bir lâboratuvar kurdum ve deneylere başladım.

Bütün Dünya
Çeviren: Nilüfer BALKIR