BEN GAZETE SATICISIYIM

Ben gazete satıcısıyım. İki yıldır yaparım bu işi. Hem çalışır, hem okurum. Beşinci sınıfa gidiyorum. Okulum sabahtan öğleye kadar. Öğleden sonraları dörde beşe kadar derslerime çalışırım. Sonra kitapları toplar, koşarak Cağaloğlu'na inerim. Geç kalmaya gelmez. Geç kalan, işsiz kalır. Gazetelerin akşam baskıları çıkmıştır. Kocaman bir tomarı koltuğumun altına sıkıştırıp yerime giderim. Gazeteleri hep benim gibi çocuklar satar.

Hepimizin yeri bellidir. Kimse kimsenin yerini almaz. Yerime varınca başlarım bağırmaya. O gün gazetedeki en önemli haber neyse onu bağırırım. Bu çok işe yarar. Gelip geçen merak eder, gazeteyi alır. Devamlı müşteriler için buna gerek yoktur. Onlar nasıl olsa alırlar. Akşam sekize doğru işim biter, eve dönerim.

Gazete öyle büyük para bırakmaz. Ancak harçlığımı, kitap, defter paramı çıkarırım.

Biz beş kardeşiz. Babamız işçi. Babamız hepimizin çalışmasını ister.

Okulda arkadaşlarım, öğretmenlerim gazete sattığımı bilirler. İlk öğrendiklerinde, birkaç kişi alay etti. Onların bu davranışına çok üzüldüm.

 Öğretmenlerimden bazıları bana cesaret verdi. Çalışmanın iyi, güzel bir şey olduğunu söylediler.

Ben okumak istiyorum. Şimdiden sonra da hem çalışır, hem okurum. Okuyup büyük adam olacağım. Gazete satmayacağım o zaman. Gazeteleri satın alacağım.

Işıl ÖZGENTÜRK
Hayat Okulu