GÜNEŞ İLE AY

Güneş ile Ay birbirlerinin dostuydu. Aralarından su sızmazdı. Çok iyi anlaşırlardı.Fakat bu dostluk, bir gün anlamsız bir nedenden dolayı bozuldu.  İkisi  de bencilliğe kapıldı.  Kendilerini  daha  üstün  görmeye başladılar.Bir gün, karşı karşıya geldiler. Güneş:

—    Senin gibi biriyle niçin arkadaş olayım? Ben senden daha üstünüm. Sabahları doğduğumda bütün dünya yeni bir güne başlar. Kırlar, çiçekler, bütün güzellikleriyle ortaya çıkar. Ben Dünya'yı ısıtırım, aydınlatırım. Sayılamayacak kadar çok yararım var dedi. Sonra, küçümseyen bir bakışla Ay'a sordu:

—    Senin hünerlerin neymiş bakalım?

Ay cevap verdi:

— Senin yararın var da benim yok mu sanıyorsun? Ben geceleri doğarım. Yansıttığım ışıkla Dünya'yı az da olsa aydınlatırım. Gündüz sıcaktan bunalanlar, mehtaplı gecelerde oluşan güzellikleri seyrederek dinlenirler; dedi.

Bir an sustular. Yapmış oldukları hatayı anlamışlardı. İkisi de Dünya için önemliydi. Bunu fark etmişlerdi.

Güneş ve Ay barıştılar. Eskisi gibi dost oldular.

Hasan AKYÜZ

Milliyet Çocuk dergisi