KÂĞIT İLE RÜZGÂR

Serap'ın canı nasıl da sıkılıyordu. Birden aklına değişik bir oyun geldi. Boya kalemleriyle güler yüzlü çocuklar çizmeye başladı. Çizdiklerini kâğıttan kesip çıkararak bir sürü arkadaş kazanacaktı, Tam eline makası almışken rüzgâr pencereyi tıklatmasın mı? İşte ne olduysa o an oldu. Kâğıtlardan biri yerinden fırlayıp rüzgârın kanatlarına uçuverdi. Serap, ağzı bir karış açık bakakaldı peşinden.

Oysa küçük kâğıtçık, yolculuğa çıktığı için öyle mutluydu ki!... Gökte gezmeyi hep düşlerinde görmüştü. Rüzgâr da pek sevmişti bu şirin arkadaşı. Onu gezdirmeye başladı.

Bir çatıda Bayan Martı Dımbırdak, kâğıtçık için "Yolunu kaybetmiş bir mektup." dedi. Onu duyan Bay Bilmiş Karabatak dedi ki: "Mektuplar yollarını kaybetmezler, Adresleri bellidir çünkü."

Bir başka çatıda Pamuk kedi güvercinleri seyrediyordu. Gözü şirin kâğıtçığa takılınca neşeyle miyavladı. Bayan Güvercin Tombalak sinirlenmişti. "Şu Pamuk'un hâline bak! Bir kâğıt parçasına hayran oldu. Kâğıt dediğin nedir ki! Uçmayı bile beceremez. Rüzgâr olmasa yerinden kımıldayamaz."

Kâğıtçık konuşulanlardan habersiz rüzgârın sırtında geziniyordu. Yolculuğunu, aynı dosyayı paylaştığı arkadaşlarına anlatmak için sabırsızlanıyordu.

        Sevim AK
Doğan Kardeş