BİLENLERE ELMA VAR

Bir bir imiş, bir imiş, Sayılar birden türemiş. Saymalar sonsuza gidermiş. Saymanın sonuna varmak istese kişi, buna yaşamı yetmezmiş.

Bir çift çarık arkadaş, yola koyulmuş bir gün. İçleri boş değilmiş, İki ayak taşıyormuş o bir çift çarık.

Nereye mi gidiyormuş çarıklar?

Onlar bunu bilemezmiş. Bilse bile ayaklar bilebilirmiş. Nasıl bilebilsin ayaklar? Onların üstünde dikiliymiş bacaklar hem de gövde. O dediklerimizin de elinden gelecek bir şey yokmuş. Bilgi, buyruk verendeymiş,

Buyruğu veren kim?

Belli ki buyruğu baş verir. Yürümesini istiyorsa, ayaklar yürür. Baş, buyruk vermiş. Gidilmiş de gidilmiş! Az gidilmemiş yani, uz gidilmiş. Derin derin dereler, yığın yığın tepeler geride bırakılmış. Malatya kentinin kıyıağına gelinmiş. Malatya'da yetişirmiş en tatlı miş miş.

Çarıkları giyinmiş adamın adı neymiş? İşte burası bilinmiyor. Bilen öğretebilir ancak. Bilmeyenin elinden ne gelir? Ey bu masalın okuyucusu can! Masalcı dede bağış ister bilmezliğine...

Gökten elmalar düştü. Kimlere versek peki?

Masalcı dede der ki:

— Bilenleri severim. Bunu bilenler gelsin, Masalı çözümlesin. Bol bol da elma yesin.

Abbas CILGA

Doğan Kardeş (Kısaltılmıştır.)