GÜNEŞ VE BEN

Saçını tarayıp
Kalktı sabah ile.
Dünyayı bezeyip
Altın nur ile.

İlk ışık,
Dağlara düştü.
İkinci ışık,
Bağlara düştü.

Üçüncü ışık,
Yollara düştü.
Dördüncü ışık,
Güllere düştü.

Beşinci ışık,
Bakarak girdi;
Yüzüme düşüp
Zıplayıp durdu.

Dedi: Daha
Yatıyor musun tembel?
Kalktım, gözümü
Açtım birden!...

Azat RAHMANOV
Çağdaş Türkmen
Edebiyatından Çocuk Şiirleri