EV FARESİ İLE TARLA FARESİ

Ev faresi bir gün kıra çıkmış. Güneş ışıl ışılmış ve her yer yemyeşilmiş. Şarkı söyleyerek gezmeye başlamış. Birden karşısına tarla faresi çıkmış. Ev faresine:

— Fare kardeş, ne işin var buralarda? Yolunu mu kaybettin, demiş.

Ev faresi:

— Yolumu kaybetmedim. Kırları görmek istedim, demiş.

Tarla faresi:

— Haydi yuvama gidelim. Benim konuğum ol, demiş.
Birlikte yuvaya gitmişler. Tarla faresi sofrayı kurmuş. Ot

ve buğday getirmiş ve yemişler. Ev faresinin aklına evde ye­dikleri gelmiş. Tarla faresine:

— Benim yaşadığım evde çeşit çeşit yiyecekler var. Gidelim orada beraber oturalım. Kardeşçe yaşayalım, demiş.

Tarla faresi, bu öneriyi kabul etmiş. Şehre gitmişler. Eve vardıklarında ev faresi hemen sofrayı kurmuş. Sebzeler, meyveler, peynirler, bal ve başka pek çok yiyecek getirmiş.

Tarla faresi şaşkın şaşkın:

— Dünyada ne kadar güzel yiyecekler varmış. Bu yiyecekleri daha önce hiç görmemiştim, demiş.

Yemeğe başlamışlar. Birden kapı açılmış. Odaya bir adam girmiş. Hemen kaçmışlar. Adam gidince yeniden çıkmışlar. Tam yemeğe başlayacakken kapı yine açılmış. İçeri bir ka­dın girmiş. Fareler yine kaçmış. Kadın gitmiş. Yine ortaya çık­mışlar. Bu böyle sürüp gidince tarla faresi, ev faresine:

— Dostum, ben burada yaşayamam. Sen güzel şeyler yiyorsun ama hep korku içindesin. Korku içinde bal, badem yemektense tarlada özgürce yaşayıp ot yemeyi tercih ederim. Ben tarlaya geri dönüyorum, demiş ve gitmiş.

Ezop
Dünden Bugüne Ezop