DENİZ KIYISINDA

Geçen yaz, babam bizi denize götürdü. Tatilimizi orada geçirdik. Her sabah, Ayşe Gül ve ben kovalarımızı ve küreklerimizi alarak kıyıya gidiyorduk.

Ayşe Gül kovasıyla kum taşıyordu. Ben de küreğimle kumlan düzeltiyordum. Bir keresinde kardeşime:

- Daha çok kum getir. Bahçemiz büyük olsun, dedim.

Kardeşim yine kum taşıdı. Ben, küreğimle onları yassılaştırdım. Parmaklarımızla bahçemizde karıklar yaptık.

Kardeşim bana:

- Ağabey, bahçemizin çiçekleri yok, dedi.
Baktım, çevremizde hiç çiçek yoktu. Birdenbire,

Ayşe Gül'ün yerdeki hasır şapkası gözüme ilişti. Şapkanın çevresinde, bir sıra yapma güller vardı, Elimi uzattım. Şapkadan bir çiçek kopardım. Ayşe Gül'e:

- İşte çiçek, dedim. Onu, bahçemize diktim.

Ayşe Gül de benim gibi yaptı, o da çiçek dikti. Az sonra bahçemiz çiçeklerle dolmuştu. Ama, Ayşe Gül'ün şapkası çorak bir tarlaya dönmüştü.

İsmet Tunç

(Türkçe 2, 1974)