HÜSEYİN'İN KUZUSU

Yazın Bozcaada'ya gittik. Burası öyle güzel ki!... Kıyıların, tepelerin doğal görünümü hiç bozulmamış.

Günümüz deniz kıyısında geçiyor. Çevremizde, insan eliyle beslenmeye alışmış kediler oynaşıyor. Az ötede, pa­muk yumağını andıran tombul bir kuzu var.

     Kuzucuk   öyle   güzel,   öyle   neşeli,   öylesine   sevimli ki!... Gelen geçen, ona takılmadan edemiyor. Hele çocuklar kuzunun yanından hiç ayrılmak istemiyorlar.

Arada bir ben de çocukların arasına katılıyordum. Kuzucuğu okşamaktan kendimi alamıyordum. Neden sonra bir gün, kuzunun sahibini merak ettim. Her akşam uğrak yeri edindiğimiz lokantanın sahibine sordum. Adam gülerek:

"O kuza torunum Hüseyin'in kuzusu." dedi. Sonra başını iki yana sallayarak ekledi: "Yumurcak, kuzusunu bizlerden çok seviyor. Ona gösterdiği sevgiyi ne kardeşine gösteriyor, ne de bana. Kuzu da ona akıl almaz şekilde bağlı."

Gülten DAYIOĞLU

Yaşanmış Hayvan Öyküleri 2

(Kısaltılarak yeniden düzenlenmiştir.)