PİSİPİSİ

Soğuk bir kış akşamıydı. Sabahtan beri şiddetle yağan yağmur, hafiflemeye başlamıştı. Su birikintilerinden atlayarak eve gidiyordum. Bahçe kapısını araladım. O da ne? Küçücük bir kedi yavrusu ağacın dibine sığınmış, miyavlıyordu.

Kedinin tüyleri birbirine yapışmış, ıslak ve kirliydi. Biraz ısınır ve karnı doyar diye alıp eve götürdüm.

Ablamla beraber kediciği  yıkadık ve karnını  doyurduk.

Oldukça rahatlayan minik kedi, sobanın yanına kıvrıldı ve uykuya daldı.

Sabah miyavlama sesleri ile uyandım. Kedicik acıkmıştı. Kabına biraz süt koydum ve ekmek doğradım. Kedicik yalanarak kendini iyice temizledikten sonra süt içmeye başladı. Annemin onu hayranlıkla izlediğini görünce çok sevindim. Annem de ona alışıyordu.

Öğleden sonra, babamla kediciği veterinere götürdük. Gerekli aşılarını yaptırdık. Kedi bakımı ile ilgili bir de kitap alarak eve döndük. Kedi artık ailemizin bir üyesi olmuştu.

Aradan uzun bir süre geçti, henüz kedimin bir adı yok. Onu bir adla çağırmaktansa ona "pisipisi" demeyi tercih ediyorum. Çünkü o, bundan hoşlanıyor.

Bengi Kaya
Genç Toros Dergisi