Nüfus

Sınırları belirli bir alanda yaşayan insan sayısına nüfus denir. Ülkemizde belirli aralıklarla genel nüfus sayımı yapılır. Nüfus sayımları, yalnızca ülkede yaşayan insan sayısını öğrenmek için yapılmaz. Bu sayımlarla insanlarımızın yaş grupları, sosyal ve ekonomik durumları da öğrenilir. Okuma yazma bilenlerin, kadın ve erkeklerin, çalışanların ve işsizlerin sayıları bu sayımlarla saptanır. Nüfus sayımları, Devlet İstatistik Enstitüsü (DİE) tarafından beşer yıllık ara ile yapılır.

Türkiye’de ilk genel nüfus sayımı 1927, ikincisi ise 1935 yılında gerçekleştirilmiştir. 1935 yılından itibaren, her beş yılda bir düzenli olarak genel nüfus sayımı yapılmıştır. 1990 yılından sonraki sayımların on yılda bir yapılması kararlaştırılmıştır. Ancak, ülkemizin gereksinimleri düşünülerek 30 Kasım 1997 tarihinde genel bir nüfus sayımı yapılmıştır. Son nüfus sayımı ise 22 Ekim 2000 tarihinde gerçekleştirilmiştir.

1927 yılında yapılan ilk nüfus sayımında nüfusumuz 13,6 milyondu. 2000 yılında yapılan nüfus sayımı sonucunda nüfusumuzun 67 803 927 milyon olduğu anlaşılmıştır. Bu rakamlar, yurdumuzda nüfusun hızla arttığını göstermektedir. Hızlı nüfus artışının nedenleri arasında Cumhuriyet Döneminde savaşların olmaması ve izlenen sağlık politikaları vardır. Sağlık alanındaki yaygın çalışmalarla bulaşıcı hastalıklar önlenmiş, ölüm oranı düşmüş, ortalama yaşam süresi uzamıştır. Yurt dışından göç edenler de nüfusun artmasına neden olmuştur.

Hızlı nüfus artışı sonucu çeşitli sorunlar ortaya çıkmaktadır. Bunların başında tarım alanlarının büyüyen nüfusun gereksinimlerini karşılayamaması gelmektedir. Bu durum, işsizlik ve geçim sıkıntısı yaratmaktadır. Kırsal bölgelerde yaşayan halkımız, sanayinin geliştiği merkezlere göç etmektedir. Bu göçlerin kentler üzerinde olumsuz etkileri olmaktadır. Kentlerimiz plansız ve gelişigüzel bir şekilde büyümektedir. Plansız ve çarpık kentleşme yurttaşlarımızın eğitim, sağlık, barınma ve ulaşım gibi alanlarda kaliteli hizmet almasını zorlaştırmaktadır.

Yurdumuzda kıyı kesimleri, tarıma elverişli alanlar, sanayinin geliştiği bölgeler nüfusun yoğun olduğu yerlerdir. Ekime ve dikime elverişli olmayan dağlık yerlerle iç kesimlerde nüfus azdır.

Yerleşme

İnsanlar, yerleşmeye uygun buldukları yerlerde birlikte yaşarlar. İnsanların toplu yaşadıkları bu merkezlere yerleşme denir. Yurdumuzda yerleşmeler, kır ve şehir yerleşmeleri olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. Kır yerleşmelerinin en önemlisi köydür. Köylere bağlı olan köy altı yerleşim birimleri de vardır. Mezra, yayla, ağıl, oba, çiftlik bunlardan bazılarıdır. Buralarda genellikle geçici olarak yerleşilir, tarım ve hayvancılık yapılır.

Köyde yaşayanların geçim kaynaklarını genellikle tarım oluşturur. Tarımla ilgili etkinlikler köyün bulunduğu yerin coğrafî özelliklerine göre farklılıklar gösterebilir. Örneğin; ormanlık yerlerde yaşayanlar ormancılıkla, deniz kıyılarında yaşayanlar da genellikle balıkçılıkla uğraşırlar.

Kentler, nüfusun yoğun olduğu yerleşmelerdir. Kentlerde çok çeşitli ekonomik etkinlikler yürütülür. Çeşitli devlet daireleri, bankalar, oteller, lokantalar, eğlence yerleri vardır. Şehirlerde yaşayanların çoğu geçimini ticaret, sanayi, ulaşım ve turizm alanlarından sağlar.

							Ana Sayfa

	Sayfa 4/ 4
Önceki Sayfa		Sonraki Sayfa